Even kort door de bocht en een beetje zwart wit maar er bestaan twee soorten relaties:
1. De leun relatie. In deze vorm zoek je steun bij de ander. Je gaat ervan uit dat je niet compleet bent zonder de ander, dat je de ander nodig hebt om zelf heel te zijn. Jij mist iets en hoopt, verlangt zelfs, dat de ander jouw gemis opvult. Je hoopt dat de ander verandert (minder slordig is, meer tijd doorbrengt met de kinderen, meer aandacht besteed aan jou). Wellicht doet je partner bij jou hetzelfde. Jullie zijn afhankelijk van elkaar en maakt de ander mede verantwoordelijk voor je eigen geluk.
2.De sta relatie. Je staat zelfstandig op je eigen benen en ziet de ander ook als zelfstandig. Je mist niks in jezelf. Je hebt niks nodig van de ander want je voelt de vervulling in jezelf. Je accepteert de ander volledig, met alles erop en eraan. Er hoeft niks veranderd of geschaafd te worden. Hij/zij is helemaal ok.
Neem even de tijd, sta een moment stil bij wat er in jou gebeurt wanneer je dit leest. Waar is het herkenbaar? Wat raakt je?
Een voorbeeld uit de praktijk: Lucy en Bram* komen bij mij omdat het hen niet lukt op een vrije manier hun gedachten en gevoelens met elkaar te delen, terwijl ze dat allebei verlangen. Ze voelen weinig verbinding meer met elkaar terwijl ‘de onderstroom van liefde wel voelbaar is’.
Eén ding dat Lucy dwarszit is dat Bram verdiept blijft in zijn computer terwijl zij graag wil vertellen hoe het gesprek met haar zus is verlopen en wat dat haar heeft gedaan. “Het voelt alsof ik me ergens tussen moet frommelen. Ik wil dat hij aandacht voor me heeft en me aankijkt.” Bram: “Voor mij is het fijn even een spelletje te doen als ik net van mijn werk thuis ben, ik wil dan even rust.” Lucy snapt het en tegelijk zit er een diep gevoel van “niet gehoord worden” en dat doet zeer.
Ik nodig Lucy uit te komen staan en verbinding te maken met haar lijf: voel het contact van je voeten met de grond, voel je benen……, ervaar de verbinding met jezelf op dit moment.
Lucy geeft aan kracht in haar benen te voelen en meer verbinding met haar hart. Haar lichaam wordt langzaam warmer. “Dit is prettig om mezelf zo te voelen.” Vervolgens stelt ze zich Bram voor achter zijn laptop en blijft bewust in contact met haar lichaam. “Ik voel me stevig staan, dicht bij mezelf en voel NU geen beweging naar Bram om iets van hem te willen. Het is nu goed bij mezelf”.
Op eigen benen staan is fijn. Het maakt je helder, je ervaart beter waar jouw grenzen liggen en wat jij wilt. In plaats van Bram te veroordelen tot “hij heeft geen belangstelling” neemt Lucy nu verantwoordelijkheid voor haar verlangen gehoord te worden en gaat eerst naar zichzelf luisteren. “Bram, ik wil je graag vertellen over het gesprek met mijn zus. Wanneer heb jij tijd om het te horen?” ’s Avonds vindt een gesprek plaats tussen Bram die alle aandacht heeft en Lucy die zich gehoord voelt.
Leun jij meer in je relatie of sta je meer in je relatie?
Heel graag hoor ik je reactie!
Waarin herken je je?
Wat roept weerstand op?
*Gefingeerde namen
Geef een reactie