“Het is tobben met de liefde” een kop op de voorkant van
de krant die op de aanrecht lag.
Ik moest er om lachen én het trok mijn aandacht.
Want niemand zal ontkennen dat het soms tobben is.
Of je nu een vaste partner hebt, sinds kort of al jaren lang.
Of wanneer je er geen meer hebt en daar verdriet over hebt.
Of je verlangt naar een partner die er (nog) niet is.
Of je bent verliefd op iemand anders dan je partner.
Allemaal situaties die kunnen aanvoelen als tobben of gedoe.
Waarom raakt nou juist gedoe in relaties je zo diep? Waarom
laat je dat leeglopen, kost het je bakken met energie en kan
het je hele leven op zijn kop zetten?
Relaties, en in het bijzonder partnerrelaties, zijn de snelweg naar
je kind- en familiepatronen, je gewoontes, je oude pijnen die je
vaak diep weggestopt hebt.
Het zijn als het ware rode knoppen, oude wonden waar de ander
(onbewust) op drukt.
Je eerste reactie op pijn is altijd gericht op het vermijden ervan.
We zijn nou eenmaal pijnvermijdende wezens.
Dus wat gebeurt er: je wordt boos op de ‘knoppendrukker’ of
klapt dicht, je zegt niks meer en gaat uit contact.
Je vlucht,vecht of bevriest.
Je overlevingsmechanisme is aangegaan en je komt in een
kinderlijk, onvolwassen patroon van reageren terecht.
Au, au, au.
Want wat staat dit haaks op je verlangen naar echte, diepe
verbinding met je partner. Hoe fijn zou het zijn wanneer het je
lukt om in contact te blijven terwijl je wordt geraakt door wat de
ander doet of zegt. Of in plaats van boos te worden te zeggen wat
het met je doet.
Maar hoe dan?
Durven voelen wat je voelt.
Durven zeggen wat je raakt, zonder te verwijten.
Verantwoordelijkheid nemen voor je eigen reactie.
Dit vraagt inzicht en bewustzijn in je eigen reacties en
patronen. Het vraagt ‘naar binnen kijken’ in plaats van
‘naar de ander wijzen’. Verantwoordelijkheid nemen voor
jouw deel in de relatie. Kwetsbaar durven zijn, alles laten
zien ook als het super spannend voelt. Je helemaal laten zien,
met alles erop en eraan.
Zo wordt een relatie een snelweg naar groei, ontwikkeling!
Met als bonus meer plezier samen.
“Ja, ik wil dat wel maar mijn partner ziet dat niet zo. We zijn zo
verschillend”, hoor ik gereregeld.
Ik snap wat je zegt, ik heb het namelijk ook lang gedaan 
.
En soms is het helaas zo dat de verschillen niet meer te
overbruggen zijn en dat scheiden de meest liefdevolle weg is.
Maar wat ik veel vaker zie en wat ook mijn eigen ervaring is,
is dat juist in die verschillen een enorme groeikracht zit. Voorbij
je eigen angst of oordelen gaan kijken. Voorbij je eigen gelijk….
Er is namelijk altijd ruimte voor groei, wanneer je die kunt en
wilt zien.
Groeien in kijken vanuit liefde, groeien in kwetsbaarheid,
groeien in geven en ontvangen. Echt aanwezig zijn en blijven
ook als het ongemakkelijk of pijnlijk is. Dit is waarin je kunt
groeien, juist in relaties!
Ik kijk graag met je mee, vanuit mijn 35 jaar ervaring als coach
en alle ervaringen op mijn eigen pad, waar onder onze relatie
van 30 jaar.
We schreven hierover samen een artikel.
Over hoe ons dochtertje Sanne ons vader en moeder maakte en
vervolgens 3 1/2 week na haar geboorte overleed. Hoe Aalt verliefd
werd op een ander en hoe dat verder ging. En nog meer.
Wil je reageren op het artikel of bovenstaand blog, voel je vrij!
Geef een reactie