Vijf vragen aan Erna Bakker, therapeute en coach bij het (terug)vinden van innerlijke rust
Kloosterkrant, 2015
Je bent opgeleid als fysiotherapeute. Nu begeleid je mensen en groepen bij stress, spanningen en levensvragen. Hoe is dat zo gekomen?
Al tijdens mijn studie fysiotherapie had ik het gevoel dat ik maar een deel van het verhaal te horen kreeg. Ik leerde veel over het menselijk lichaam en een klein beetje psychologie maar de mens als geheel werd niet gezien. Na mijn studie ben ik me gaan verdiepen in de relatie tussen ons lichaam, hoofd en hart (ziel). Bij elke cursus die ik deed kwam ik eerst mezelf tegen, mijn eigen blokkades, verwachtingen en belemmerende overtuigingen. Af en toe een hele klus. Niet altijd leuk maar wel heel bevrijdend. Het werd me helder dat stress en angst ontstaan als we onszelf forceren, als we willen voldoen aan de hoge eisen die gesteld worden, als we weggaan van ons gevoel, weggaan van ons Zelf. Dit kan tot zowel lichamelijke als geestelijke klachten leiden. Ik begeleid mensen met deze klachten of levensvragen in het terugvinden van hun innerlijke rust. Het lichaam is één van de middelen om dit te ervaren
Wat is voor jou de kern in het begeleiden van mensen?
De kern is dat ik de ander volledig vertrouw. Vertrouw in de zin dat zij in zichzelf de antwoorden hebben op hun eigen vragen. De antwoorden zijn soms versluierd door dagelijkse drukte of liggen bedekt onder oude pijn of verdriet. Ik begeleid mensen in het weer leren luisteren naar zich zelf i.p.v. naar een ander, een autoriteit of regels van buiten af. Luisteren naar je eigen waarheid betekent echt leven. Dat is wat ik mezelf en iedereen gun.
Je geeft in het Dominicanenklooster sinds enige tijd stiltedagen. De deelnemers zijn enkele dagen in volledige stilte bijeen. Ze eten in stilte. Wat betekent dat voor de mensen en voor jou?
We zijn gewend aan veel prikkels, de hele dag door. Geluid, tv, computer, praten, telefoon, muziek. We kennen weinig momenten waarin het stil is in onze omgeving, laat staan in onszelf. De stilte ingaan, zoals tijdens de stiltedagen, betekent i.p.v. te luisteren naar wat buiten je is te luisteren naar wat in je is. Ruimte geven aan emoties die al lang naar buiten willen. Of verlangens voelen die al een tijdje zijn weggestopt. Een soort innerlijke schoonmaak en ervaren dat er een vrijheid in je is die voorbij gaat aan al je gedachten en emoties. Innerlijke vrijheid: los van wat hoort, moet en van buiten is opgelegd. Om vervolgens met deze nieuwe ervaring weer de wijde wereld in te gaan, maar net even anders dan daarvoor.
Wat betekent het voor jou en de deelnemers dat de stilte dagen in het klooster plaatsvinden?
Het is een plek die van oudsher gebruikt wordt voor bezinning. Dat is voelbaar in het gebouw. Hoewel het geen stilteklooster is en er genoeg bedrijvigheid is hangt er een sfeer van sereniteit en rust. Alleen dat al doet iets met mij en de gasten die binnenkomen.
Waar droom je nog van? Wat wil jij in je leven nog doen?
Tja, wat wil ik nog doen? Bungeejumping, een reis naar Thailand maken lijken me bv. nog leuke dingen om te doen. Maar of dat nou mijn droom is? Nee. Zonder dat zal ik ook een prachtig leven hebben. Wat ik probeer in het dagelijks leven is zoveel mogelijk in het NU te leven, het enige moment dat er echt is. In plaats van me zorgen te maken over morgen of blijven malen over gisteren. Dat geeft nl. stress en angst i.p.v. rust en helderheid. Het verlangen naar innerlijke rust is er bij veel mensen. Ik geloof dat het voor iedereen mogelijk is. Het komt echter meestal niet vanzelf en vraagt dagelijkse oefening. Vandaar ook dat ik workshops “Je plek innemen” geef en “retraites Stilte bevrijdt!” organiseer om dit aan den lijve te ervaren. En wanneer we ons met steeds meer mensen hiervan bewust worden en dit vertalen naar ons dagelijks leven wordt de wereld een stukje mooier. Dat is waar ik van droom …
