Het is in de zomervakantie van 2018 en ik zit heerlijk bij de tent op onze camping waar we al jaren komen.
In een luie stoel met een boek en een lekker drankje.
Ik lees het boek van Brandon Bays en Kevin Billett: Bewustzijn, het nieuwe kapitaal. Over het opsporen van onbewuste remmingen en je bevrijden van diep gewortelde overtuigingen en angsten. Ook in vakanties vind ik dit heerlijke kost 
.
Ik zit er helemaal in totdat Brandon een verhaal vertelt over de verbinding met haar vader. Ik weet niet meer hoe het verhaal ging maar des te meer herinner ik me wat er met mij gebeurde. In één klap vielen er meerdere kwartjes en ik zag opeens hoe het (werkzame) leven van mijn vader mij heeft beïnvloed.
Veel meer dan ik ooit had kunnen zien.
Wat een cadeau was het.
In de video vertel ik je welk inzicht ik kreeg en hoe dit mij sindsdien helpt om meer ontspannen ‘mijn ding te doen’.
Wat wordt er bij jou geraakt ?
Herken jij je meer in gas het geven of ben je meer van de voet op de rem?
Word je blij van het gas geven of zit er ook iets van bewijsdrang in en laten zien dat je het echt wel kunt?
Ik hoor het graag.
Verlang je naar een rijk, vol leven en zonder dat het je uitput?
Of naar meer rust zonder dat het saai wordt?
Het kan echt! En grote kans dat je familiesysteem in de onderstroom hier een rol speelt.
Graag kijk ik met je mee wanneer dit raakt bij je.
Mail naar info@leefjevrij.nu of bel 0318 – 643268.
Door de corona periode ervaar ik dat online coaching net zo krachtig werkt als ‘gewoon in de praktijk’. Dus mocht afstand of veiligheid een punt zijn weet dat je zowel ‘live’ als online welkom bent!
Hé lieve inspirerende Erna,
Zojuist je video afgeluisterd…..voor mij…gas op de plank.
Vergelijkend met metafoor, de auto.
Ik stap regelmatig in de auto, één waar je nog moet schakelen – van z,n 1 naar z’n 5 –
en natuurlijk “in z’n achteruit”…..het parkeren
Welnu zeker die laatste, geeft problemen,
Wanneer ik rij naar bestemming ,stop ik meestal pas op plaats van bestemming.
Op langere trajecten, wanneer de moeheid dan toeslaat, mijn gedachten afdwalen naar daar waar ik naar op weg ben…vergeet ik weleens door te schakelen naar een hogere versnelling.
Dit vraagt veel van de motor, en wordt ik mij dit pas bewust wanneer ik merk dat hij zo,n hoog toerental draait.
Tijdens file rijden , of in drukke centra, wel altijd voet bij de rem, er op voorbereid dat ik zo op een andere auto beland. Concentratie,één zijn/blijven met de auto die je bestuurt.
Zo ook richting stoplicht en spoorweg overgangen.
Herinner mij ook ritten naar mensen waarvan ik niet het adres wist, maar n.a.v. voorafgaande gesprekken,waaruit bleek-voor mij- dat ik er naar toe moest, wist ik het altijd wel te vinden, na vele overtollige kilometer en navraag plegen, kwam ik dan behoorlijk vermoeid op bestemming .
Tja Erna, misschien een wat vreemde duiding, maar nog steeds draait mijn
ouwe karretje”, met butsen , hier en daar wat nieuwe onderdelen.
Nog steeds blij met mijn doorleefde vervoermiddel.
Herkenning in mijn familie systeem, betreft mijn ouders (nog) niet direct,
wel bij mijn broers en zus.
Bovenstaand schrijven geeft aan, dat ik snel gas geef,
en die rem, is lastig voor mij.
Inzicht nu, dat ik veelal pas op de rem sta, bij een bijna noodstop.
Nu maar weer parkeren….hahaha
Lieve groet,
Fien
Mooi hoor Erna. Tsja die familie systemen. Ik realiseer me dat in de mijne het voortdurende aanpassen met stip op nummer 1 stond. Waardoor het gas geven bij mij altijd gericht was op de ander. Zorgen dat alles maar zonder uitbarstingen verliep. De rem zette ik daardoor vooral op mezelf omdat ik er niet toe deed. Dacht ik. Mooi inderdaad dat het kan veranderen. Ook al, is dat ook een pad met vallen en opstaan maar meer dan de moeite waard. Ondertussen weet ik ook dat ik er nu wel toe doe!